بسم الله الرحمن الرحیم-حبیب میبایست ببندد درمیقات احرام-از خویش رها تادوکمان فاصله با یار درمیدان-روز اشکارشدن راز سربمهر  تاهستی بداند برود بکنار—اشک شوق وغم سنگین خنده برشیطان زده درنهان-لحظهای ناب که افشاش کند جان باز عشق راعیان از خود رهیده تا برهاند خلق را ازباطل خود رها-زمین کربلا مغموم پرغروراب خجل مغموم بیپ ناه- خورشیدجنون گرفته  بیقرار هواتفیده پرخشم –نمهربان- ستارهبیرنگ  ویران درشتاب- فرشتگان دراندیشه ومسحور نگران محبوب درخون ودرشدت ودرد فاصله با بایار دوکمان –حبیب درراه وصال شوق چون عسل وسر برباد  این راحبیب به تماشا میگذاراد تایاد-تا ازخاک تیره بگذرند اوج گیرند تاعرش  که درگاه اش بالا وبلند است- عشق نمایان دلبری بی انتها  روح درسوختن راز اشکار- چون پروانه درشمع-پرانگیزه ومستان بی قرار