فرهنگ > الهیات > دین اسلام > شیعه > فضائل و ویژگیها > فضائل از دیدگاه خداو اولیاء |
(cached) |
حضرت علی علیه
السلام میفرمود:
رسول خدا صلی
الله علیه و آله به من فرمود: در شب
معراج وقتی به سدره المنتهی رسیدم، در پیشگاه خداوند
ایستادم.
خداوند به من
فرمود:« ای محمد! تو مردم را آزمودی. کدام یک را فرمانبردارتر یافتی؟»
گفتم:« پروردگارا،
علی را مطیعتر از همه یافتم.»
خداوند فرمود:« راست
گفتی. آیا برای خودت جانشینی برگزیده ای که رسالتت را
ابلاغ کند و به بندگانم آنچه را که از کتاب من نمی دانند بیاموزد؟»
گفتم:« نه، تو
برای من جانشین برگزین که انتخابت برای من خیر است.»
خداوند فرمود:« من
برای تو علی را برگزیدم. او را جانشین و وصی خودت قرار
بده که علم و حلم خود را به او بخشیدهام؛ او حقیقتاً امیرالمؤمنین است و پیش از او کسی امیرالمؤمنین
نبوده و نیست. ای محمد، علی پرچم هدایت
است، امام کسی
است که مطیع من باشد و نور دوستان من است. او کلمه ای است که همراه
باتقوایان است. هر کس علی را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هر کس او را دشمن بدارد مرا دشمن داشته
است.
ای محمد، این
بشارت ها را به علی بگو.»
من پس از شنیدن
این بشارت از زبان پیامبر گفتم:« من بنده خدا و در دست قدرت
او هستم. اگر مرا عِقاب کند به دلیل گناه من است و بر من ستمی روا نداشته، و اگر آنچه را به من وعده داده
محقق کند باز خودش سزاوارتر است به
آنچه می کند.»
پیامبر خدا در حق
من چنین دعا کرد:« بار خدایا، قلب علی را نورانی کن و بهار او را ایمان به خودت
قرار بده.»
پس از دعای
پیامبر در حق من، خداوند فرمود:« ای محمد، دعایت را در حق علی
اجابت کردم، اما او را به بلاهایی مبتلا می کنم که هیچ یک از دوستان خود را به آنها نکردهام.»
پیامبر به خداوند
گفت:« پروردگارا، اما علی برادر من همنشین و همراه من است.»
خداوند فرمود:« آری،
اما تقدیر من چنین است که علی به بلاها گرفتار می شود
و دیگران نیز به واسطه او آزمایش می شوند. اگر علی نبود اولیای من و اولیای پیامبران شناخته نمیشدند.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 36، ص 159، حدیث 140 ------ کنز جامع الفوائد
بسم الله الرحمن الرحیم- برگرفته از سایت رشد-شبکه ملی مدارس