بسم الله الرحمن الرحیم- سرانجام شاپور بختیار هم به فرودگاه آمد و بدرقه محمدرضا شاه و شهبانو فرح، به آخرین دقایقش رسید. در تصاویر خبرگزاری فرانسه، شاپور بختیار هم پشت سر شاه و در چند قدمی پله‌های فرودگاه گریه می‌کرد. شاه پس از خروج از ایران، برای اقامت در کشورهای مختلف با مشکلات فراوانی مواجه شد. بسیاری از کشورهایی که زمانی شریک یا دوست ایران بودند، حاضر به پذیرش او نشدند. اردشیر زاهدی روایت کرده که شاه بارها از این وضعیت ابراز ناراحتی کرده و گفته است: «یعنی هیچ جایی در این دنیا برای من نیست؟» در این مدت او در دیدارهای مختلف با مقامات مصری و برخی دیپلمات‌های خارجی درباره آینده ایران گفت‌وگو کرد. اما با گسترش اعتراضات بین‌المللی علیه رژیم پهلوی و شرایط حساس انقلاب، شاه مجبور شد مصر را ترک کند.- از مصر، شاه به مراکش رفت و در کاخ ملک حسن دوم، پادشاه مراکش، اقامت کرد. با وجود استقبال اولیه، حضور شاه در مراکش بسیار کوتاه و توأم با ناراحتی بود. شاه از عدم حمایت کافی ملک حسن دوم و نگرانی‌های امنیتی در این کشور احساس ناامنی می‌کرد. فشارهای بین‌المللی نیز بر شاه و میزبانانش افزایش یافته بود و او پس از حدود ۲ ماه مجبور به ترک مراکش شد-پس از مراکش، شاه به جزایر باهاما رفت و در آنجا در ویلایی تحت نظر اقامت کرد. این دوران برای شاه بسیار دشوار بود، زیرا دولت باهاما تحت فشار ایالات متحده شرایط محدودکننده‌ای را برای شاه و خانواده‌اش اعمال کرد. او در این مدت از بیماری سرطان که به‌طور پنهانی با آن دست‌وپنجه نرم می‌کرد، رنج می‌برد. اقامت شاه در باهاما نیز حدود ۲ ماه طول کشید-شاه سپس به مکزیک رفت و در شهر کوئرناواکا ساکن شد. اقامت در مکزیک کمی طولانی‌تر بود و شاه امیدوار بود که این کشور محل مناسبی برای زندگی باشد. اما تظاهرات ایرانیان مقیم خارج و حساسیت‌های سیاسی دولت مکزیک باعث شد او احساس امنیت نکند. در همین دوران بیماری شاه وخیم‌تر شد و پزشکان توصیه کردند که او برای درمان به کشوری با امکانات پزشکی پیشرفته‌تر برود