بسم الله الرحمن الرحیم
|
لئو چهاردهم | ||
|
پاپ لئو چهاردهم در سال ۲۰۲۳ (به‌عنوان کاردینال) | ||
کلیسا |
||
آغاز پاپی |
۸ مه ۲۰۲۵ |
|
پیشین |
||
رسته‌ها | ||
انتصاب |
۱۹ ژوئن ۱۹۸۲ |
|
دست‌گذاری |
۱۲ دسامبر ۲۰۱۴ |
|
کاردینال شدن |
۳۰ سپتامبر ۲۰۲۳ |
|
رتبه |
||
اطلاعات فردی | ||
نام هنگام تولد |
رابرت فرانسیس پِرووست |
|
زادهٔ |
۱۴ سپتامبر ۱۹۵۵ (۶۹ سال) |
|
ملیت |
ایالات متحده |
|
سمت(های) پیشین |
|
|
تحصیلات |
|
|
شعار |
در [اعتقاد به] یکی، ما یکی هستیم |
|
امضاء |
|
|
نشان ملی |
|
|
| ||
Ordination history | ||
| ||
| ||
| ||
.jpg)
.svg)
عناوین | |
| |
عنوان گفتاری |
Your Holiness |
عنوان مذهبی |
Holy Father |
پاپ لئو چهاردهم[الف] (با نام تولد رابرت فرنسیس پرِاووست؛[ب] زادهٔ ۱۴ سپتامبر ۱۹۵۵) رهبر کلیسای کاتولیک و حاکم دولت‌شهر واتیکان است. او پس‌از درگذشت پاپ فرانسیس، در ۸ مهٔ ۲۰۲۵ توسط کُنکلاو پاپ به این سمت انتخاب شد. او نخستین فرد از آمریکای شمالی است که به‌عنوان پاپ انتخاب می‌شود و نخستین پاپی است که از زمان آدریان چهارم، از یک کشور انگلیسی‌زبان انتخاب شده است. همچنین نخستین پاپ دو ملیتی (آمریکایی و پرویی) است.[۱][۲]
پریووست که در شیکاگو، ایلینوی زاده شد، اوایل دوران کاری خود را در همان‌جا و در خدمت آگوستینی‌ها گذراند. او در سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۶ و سپس از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۸ در کشور پرو به‌عنوان کشیش پاریش، مسئول امور اسقفی، آموزگار و مدیر حوزهٔ علمیه خدمت کرد. پرِووست از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۳ به‌عنوان اسقف چیکلایو در پرو فعالیت داشت و در فاصلهٔ سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۳ نیز سِمت رئیس عمومی فرقهٔ سن آگوستین را بر عهده داشت. در سال ۲۰۲۳، پاپ فرانسیس او را به مقام کاردینالی منصوب کرد. همچنین در همان سال، به‌عنوان رئیس دیگاستری اسقفان (دبیرخانهٔ اسقفان) و رئیس کمیسیون پاپی آمریکای لاتین انتخاب شد؛ نقشی برجسته که جایگاه او را به‌عنوان یکی از نامزدهای احتمالی پاپی در آینده تقویت کرد.
اوایل زندگی
رابرت پریووست در ۱۴ سپتامبر ۱۹۵۵ در شیکاگو زاده شد[۳] و پسر لوییس ماریوس پریووست و میلدرد مارتینز بود.[۴] او تحصیلات متوسطهٔ خود را در دبیرستان محفل سنت آگستین در ۱۹۷۳ تکمیل کرد. او لیسانس ریاضی خود را در سال ۱۹۷۷ از دانشگاه ویلانوا دریافت کرد.[۵]
پریووست که تصمیم گرفته بود کشیش شود در سپتامبر ۱۹۷۷ به محفل سنت آگستین پیوست. او سوگندهای نخستین خود به این محفل را در سپتامبر ۱۹۷۸ و سوگند دائمی خود را در اوت ۱۹۸۱ خورد.[۶] سال بعد اتحادیه الهیاتی کاتولیک در شیکاگو به او مدرک فوق لیسانس الهیات اعطا کرد.[۷] پریووست به زبان‌های انگلیسی، اسپانیایی، ایتالیایی، فرانسوی، و پرتغالی سخن می‌گوید و، می‌تواند لاتین و آلمانی بخواند.[۸]
اوایل فعالیت
تحصیلات و آغاز کشیش شدن
سال اول کشیشی پرووست، یا همان دوره نوآموزی (نوویسیت)، در کلیسای لقاح بی‌نقص (Immaculate Conception) در شهر سنت لوئیس، ایالت میسوری آمریکا سپری شد.[۹] برادر پرووست به نام جان اشاره کرده که او از سنین پایین علاقه‌مند به کشیش شدن بود.[۱۰] در سپتامبر ۱۹۷۷، او به‌عنوان یک نوآموز به فرقه آگوستینی‌های مقدس پیوست و در کلیسای لقاح بی‌نقص در محله کامپتون هایتز در سنت لوئیس اقامت داشت.[۱۱] او در سپتامبر ۱۹۷۸ اولین نذر مذهبی خود را انجام داد و در اوت ۱۹۸۱ نذر نهایی (همیشگی) خود را ادا کرد.
پرووست در سال ۱۹۷۷ مدرک کارشناسی علوم در رشته ریاضیات را از دانشگاه ویلانوا، که یک دانشگاه آگوستینی است، دریافت کرد. او در سال ۱۹۸۲ مدرک کارشناسی ارشد الهیات (Divinity) را از اتحادیه الهیات کاتولیک در شیکاگو اخذ کرد و هم‌زمان به‌عنوان معلم فیزیک و ریاضی در دبیرستان سنت ریتا آو کاسیا در شیکاگو تدریس می‌کرد. او در ۱۹ ژوئن ۱۹۸۲ توسط اسقف اعظم ژان ژادو در شهر رم برای خدمت در فرقه آگوستینی‌ها به مقام کشیشی منصوب شد. سپس در سال ۱۹۸۴ مدرک کارشناسی ارشد حقوق کلیسا و در سال ۱۹۸۷ مدرک دکترای حقوق کلیسا را از دانشگاه پاپی توماس آکویناس در رم دریافت کرد. عنوان رساله دکترای او «نقش رئیس محلی در فرقه آگوستینی‌های مقدس» بود. دانشگاه ویلانوا در سال ۲۰۱۴ به او دکترای افتخاری در علوم انسانی اعطا کرد.[۱۲]
تبلیغات مذهبی در پرو
پرووُست در سال ۱۹۸۵ به مأموریت آگوستینی‌ها در پرو پیوست و به‌عنوان دبیر حوزه کشیشی منطقه‌ای چولوکاناس (۱۹۸۵–۱۹۸۶) خدمت کرد.[۱۳] او در سال ۱۹۸۸ به پرو بازگشت و به مدت یک دهه ریاست حوزه علمیه آگوستینی‌ها در تروخییو را بر عهده داشت، در حوزه علمیه اسقفی حقوق کلیسا تدریس می‌کرد، به‌عنوان مدیر مطالعات فعالیت داشت، در دادگاه کلیسایی منطقه‌ای قاضی بود و همچنین در فعالیت‌های مذهبی در حاشیه شهر مشغول به خدمت بود.[۱۴] او در تلاش‌های آگوستینی‌ها برای جذب کشیشان و رهبران بومی پرو بسیار موفق عمل کرد.[۱۵]
در دوران فوجیموری، پرووُست به‌طور برجسته‌ای جنایات رئیس‌جمهور وقت، آلبرتو فوجیموری، را محکوم کرد؛ به‌ویژه تأکید داشت بر قربانیان ارتش پرو، به‌خصوص گروه کولینا، در دوران تروریسم در پرو و نیز فساد سیاسی. او خواستار عذرخواهی فوجیموری پس از دستگیری‌اش شد و گفت: «شاید، از طرف شما، عذرخواهی شخصی بابت برخی از بی‌عدالتی‌های بزرگی که رخ داد، مؤثرتر باشد.» سال‌های اقامتش در پرو، درک مستقیمی از خشونت سیاسی و نابرابری اجتماعی به او داد.[۱۶] او همچنین به‌عنوان مدافع حقوق بشر مردم منطقه نورته چیکو در برابر خشونت گروه رادیکال راه درخشان (Shining Path) شناخته می‌شد
اپچدید-
