سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
سالگرد فوت خانم مهسا امینی راه انداخته بودند اما آنچه در خیابان ها مشاهده می شود این است که عموم مردم واکنشی به این خواسته مخالفان نشان ندادند.
البته نمی دانم می توان برای اینها نام اپوزیسیون حکومت ایران گذاشت یا بهتر است عنوان "اپوزیسیون بیگانه" را برایشان انتخاب کرد.
اپوزیسیون معمولا گروه و یا گروه هایی هستند که به دنبال احقاق خواسته های مردم کشوری در مقابل یک حکومت و یا حزب حاکم می باشند و معمولا خواسته های آنها با خواسته های عمومی مردم منطبق است، اما درباره این افراد که مدعی اپوزیسیون می باشند نمی توان از این عبارت استفاده کرد چون اینها بیش از اینکه به دنبال خواسته های مردم باشند به دنبال خواسته های بیگانگان ومخصوصا دشمنان ملت هستند.
جالبتر اینکه بسیاری از اینها حتی هویت ایرانی خود را کنار گذاشته اند وشناسنامه کشورهای دیگر را حمل می کنند، بعد مدعی هستند که دلسوز ایران هستند.
حال سوالی که پیش می آید این است که چرا مردم به بیانیه ها و خواسته های برخی افراد مقیم در خارج کشور که مدعی رهبری اپوزیسیون و مردم در قبال نظام جمهوری اسلامی می باشند واکنش نشان ندادند؟
خوب شاید بتوان گفت پاسخ از درون سوال در آمده، افرادی که سالها رفته اند خارج کشور دنبال خوشگذرانی خود بوده اند و طی این همه سال به جز تفریح و خوش گذرانی کاری نکرده اند و یکسال پیش وقتی دیدند مقداری شلوغی در خیابان ها اتفاق افتاده تلاش کردند و می کنند که موج سواری کنند تا شاید از این جریان ها آبی برایشان گرم شود.
بسیاری مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم داخل کشور هنوز حل نشده باقی مانده اما مردم ایران آنقدر درک و شعور دارند تا متوجه شوند آنی که دست در دست دشمن ایران می گذارد و با دشمن پیمان می بندد هیچ وقت به دنبال حل مشکل مردم داخل کشور نیست.
نمی دانم اینها چه تصور می کنند که می روند مثلا با رئیس سازمان اطلاعات اسرائیل علنا نشست و برخواست می کنند و تصور می کنند که مردم ایران نمی فهمند که اسرائیلی ها به هیچ وجه به دنبال خیر مردم ایران نیستند، چه طرفدار حکومت باشند چه مخالف حکومت، چه طرفدار دولت مستقر باشند چه مخالف داخلی آن.
جای تاسف دارد که اینهایی که در خارج کشور هستند آنقدر از مردم ایران دور هستند که ساده ترین چیزها را نیز نمی توانند درک کنند.
البته شاه هم همین مشکل را داشت، وی هم خود و هم پدرش با زور بیگانه در ایران به قدرت رسید وهیچ درکی از خواسته های مردم کشور نداشت، حالا جالبتر اینکه امروزه پسرش هم امیدوار است با زور بیگانگان به ایران برگردد.
مردم ایران در بدترین شرایط خود هم که باشند هیچ وقت به کسی که با دشمن همراه می شود اعتماد نمی کنند.
از مجاهدین خلق گرفته که زمانی رفتند دست در دست صدام حسین گذاشتند و دیدند که مردم ایران چگونه آنها را طرد کردند تا برخی دیگر که امروزه دست در دست اسرائیل و آمریکا و انگلیس و فرانسه و... می گذارند.
ممکن است مردم ایران مشکلات بسیار زیادی داشته باشند که مخصوصا در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نمی توان آنها را انکار کرد اما عموما مردم ایران به هویت خود تعصب دارند و هیچ وقت افرادی که به دنبال تجزیه طلبی هستند را قبول ندارند و هر کس که در کنار تجزیه طلبان هم بنشیند خود به خود از بین مردم ایران طرد می شود.
